Opis
Avicularia aurantiaca
Avicularia aurantiaca to niezwykle efektowny gatunek ptasznika nadrzewnego z rodziny Theraphosidae, pochodzący z Ameryki Południowej. Nie został jeszcze zatwierdzony przez środowisko taksnonomiczne, zatem nie możemy uznać go za określony gatunek Obecnie nosi miano nomen dubium. Należy do rodzaju Avicularia, obejmującego gatunki znane z pięknego ubarwienia, spokojniejszego temperamentu oraz wyraźnie nadrzewnego trybu życia.
Ze względu na widowiskowe barwy oraz stosunkowo łagodne usposobienie, A. aurantiaca cieszy się dużą popularnością wśród miłośników ptaszników – zarówno tych początkujących, jak i bardziej doświadczonych. Jest to gatunek atrakcyjny wizualnie, ale wymagający odpowiednich warunków wentylacji i wilgotności.
Wygląd
Dorosłe osobniki osiągają długość ciała około 5–6 cm, natomiast z odnóżami mierzą 12–14 cm. Ciało pokryte jest gęstymi, jedwabistymi włoskami, które nadają pająkowi aksamitny wygląd. Najbardziej charakterystyczną cechą gatunku jest intensywne, pomarańczowo-rudawe ubarwienie odnóży, kontrastujące z ciemniejszym karapaksem i odwłokiem.
Karapaks zazwyczaj przybiera odcienie brązowo-różowe z subtelnym połyskiem, natomiast odwłok jest ciemnobrązowy z pomarańczawymi refleksami. Młode osobniki są wyraźnie ciemniejsze, a intensywność barw wzrasta wraz z kolejnymi linieniami.
Gatunek posiada włoski parzące typu II, które rzadziej wykorzystuje niż ptaszniki naziemne. Zazwyczaj w sytuacji zagrożenia preferuje ucieczkę lub przyjęcie postawy ostrzegawczej. Samice mogą dożywać nawet 5–7 lat, natomiast samce zwykle żyją 2–3 lata po osiągnięciu dojrzałości.
Pochodzenie, środowisko naturalne
Avicularia aurantiaca występuje naturalnie w Ekwadorze, gdzie zamieszkuje wilgotne lasy tropikalne. Prowadzi typowo nadrzewny tryb życia, zasiedlając dziuple, szczeliny w korze oraz przestrzenie pomiędzy gałęziami i liśćmi.
Tworzy charakterystyczne oprzędy z pajęczyny, które pełnią funkcję schronienia i miejsca do oczekiwania na ofiarę. Aktywność wykazuje głównie po zmroku, natomiast w ciągu dnia przebywa w swojej kryjówce. W naturalnym środowisku poluje na owady, drobne bezkręgowce oraz inne niewielkie organizmy.
Hodowla
Avicularia aurantiaca to gatunek stosunkowo łatwy w hodowli, jednak wymaga odpowiedniego przygotowania terrarium nadrzewnego. Zalecany jest zbiornik o wymiarach minimum 30x30x40 cm (wysokość ważniejsza niż szerokość), wyposażony w liczne pionowe elementy, takie jak kawałki kory, gałęzie oraz rośliny.
Podłoże powinno dobrze utrzymywać wilgoć – sprawdzi się włókno kokosowe lub torf o grubości 3–5 cm. Niezwykle ważna jest dobra wentylacja krzyżowa, ponieważ przy wysokiej wilgotności i słabym przepływie powietrza gatunek ten jest podatny na problemy zdrowotne.
Temperatura optymalna wynosi 24–28°C, natomiast wilgotność powinna oscylować w granicAttach przy 70–80%. Zraszanie należy wykonywać regularnie, jednak bez nadmiernego przemoczenia podłoża. Stały dostęp do świeżej wody jest obowiązkowy.
Pokarm stanowią owady karmowe takie jak świerszcze, karaczany czy szarańcza, dobrane odpowiednio do wielkości pająka.
Rozmnażanie
Rozmnażanie Avicularia aurantiaca w warunkach hodowlanych jest możliwe, choć wymaga doświadczenia i ostrożności. Samice zwykle wykazują umiarkowaną tolerancję wobec samców, jednak ich zachowanie bywa zmienne.
Po udanej kopulacji samica buduje kokon zawierający zazwyczaj 80–200 jaj. Inkubacja trwa około 6–8 tygodni, w zależności od warunków środowiskowych. Młode początkowo można trzymać grupowo, jednak z czasem zaleca się ich rozdzielenie.
Dojrzałość płciową osiągają po około 2,5–3 latach, przy czym tempo wzrostu może się różnić w zależności od parametrów hodowlanych.
