Opis
Lasiodora parahybana
Najważniejsze cechy:
- duży gatunek
- bardzo spokojny, jednak potrafi dynamicznie przyśpieszyć w razie niebezpieczeństwa
- ptasznik odporny na złe warunki hodowlane
- posiada włoski parzące
- dla początkujących
Skrócone informacje:
Lasiodora parahybana to jeden z największych gatunków ptaszników Ameryki Południowej zaraz obok rodzaju Theraphosa, Acanthoscurria i Pamphobeteus. Opisany w 1917 roku przez Mello-Leitão. Aksamitnie czarny pająk osiąga nawet 9 cm długości ciała (dc).
W kokonie może znajdować się nawet 2500 osobników, które po pierwszym linieniu nie cechują się jednak dużymi gabarytami. Maluszki mają około 6-7 mm. Przez pierwsze miesiące życia powiększają swoją wielkość powoli, dopiero po około 7-8 wylince z każdym kolejnym linieniem zaczynają znacząco powiększać swoje gabaryty.
Samice L. parahybana potrafią dożyć nawet do 20 lat. Cechą obronną gatunku jest wyczesywanie włosków parzących z odwłoka.
Od hodowcy:
Podrostki L. parahybana 3–3,5 dc można trzymać w braplaście 19x19x11, który będzie ostatnim pudełkiem przed terrarium docelowym. Jako docelowe sprawdzi się terrarium o wymiarach 30 cm x 30 cm x 20 cm.
Ptasznik ten charakteryzuje się odpornością na błędy popełniane przez hodowcę. Wytrzymuje spadki poziomu wilgotności, toleruje też spadki temperatury (do 18°C i niżej), jednak negatywnie wpływa to na jego metabolizm. Skutkuje to obniżeniem jego aktywności i niechętnym przyjmowaniem pokarmu.
Jeżeli chodzi o karmienie, sprawdzą się tu duże larwy mącznika, karaczany tureckie, świerszcze lub inna szybko biegająca karmówka o wielkości do 2 cm.
Zdarza się, że pająk zamyka się w swojej norce lub wykopanym tunelu, co oznacza, że zbliża się proces linienia. Nie należy wtedy niepokoić naszego podopiecznego.
Gatunek ten pije wodę z miseczek umieszczonych na ziemi.
