Opis
Phormingochilus pennelhewlettorum
Phormingochilus pennelhewlettorum to spektakularny gatunek ptasznika z rodziny Theraphosidae, pochodzący z Azji Południowo-Wschodniej, zaliczany do tzw. ptaszników „starego świata”. Został opisany stosunkowo niedawno, w 2012 roku, a swoją nazwę zawdzięcza pasjonatom i kolekcjonerom ptaszników – rodzinie Pennel-Hewlett.
Gatunek ten należy do najbardziej efektownych przedstawicieli rodzaju Phormingochilus i wyróżnia się intensywnym, metalicznym połyskiem oraz silnie nadrzewnym trybem życia. Z uwagi na szybkość, defensywny temperament oraz brak włosków parzących, polecany jest wyłącznie hodowcom doświadczonym.
Wygląd
Dorosłe osobniki osiągają długość ciała około 6–7 cm, a rozpiętość odnóży może wynosić nawet 16–18 cm. Ciało pokryte jest gęstymi, jedwabistymi włoskami o srebrzysto-niebieskim, stalowym połysku, który w zależności od kąta padania światła przybiera odcienie chłodnego błękitu, grafitu i szarości.
Karapaks jest ciemniejszy, często niemal czarny, z delikatnym metalicznym refleksem, natomiast odnóża prezentują wyraźny, połyskliwy efekt, który czyni ten gatunek jednym z najładniejszych ptaszników nadrzewnych starego świata. Odwłok bywa ciemnobrązowy do niemal czarnego, czasem z subtelnym wzorem u młodszych osobników.
Gatunek nie posiada włosków parzących, dlatego w sytuacji zagrożenia polega na szybkości i defensywności. Potrafi błyskawicznie przemieszczać się po pionowych powierzchniach i nie waha się przyjmować pozycji obronnej. Samice dożywają 12–15 lat, natomiast samce zazwyczaj żyją 2–3 lata po osiągnięciu dojrzałości.
Pochodzenie, środowisko naturalne
Phormingochilus pennelhewlettorum występuje naturalnie w Malezji (Półwysep Malajski), gdzie zamieszkuje wilgotne, tropikalne lasy deszczowe. Prowadzi ściśle nadrzewny tryb życia, zasiedlając szczeliny w pniach drzew, dziuple oraz przestrzenie pomiędzy korą a drewnem.
W naturalnym środowisku buduje rozbudowane oprzędy z pajęczyny, w których oczekuje na ofiarę. Aktywność wykazuje głównie nocą, natomiast w ciągu dnia pozostaje ukryty w swojej kryjówce.
Hodowla
Phormingochilus pennelhewlettorum to gatunek wymagający doświadczenia, precyzyjnych warunków i dużej ostrożności. Jest szybki, nerwowy i wrażliwy na stres, dlatego nie nadaje się dla początkujących hodowców.
Dla dorosłego osobnika zaleca się terrarium nadrzewne o wymiarach minimum 30x30x45 cm, z dużą ilością pionowych elementów – korka, tub, gałęzi oraz roślin. Kluczowe jest stworzenie miejsc do budowy oprzędu oraz osłoniętych kryjówek.
Podłoże powinno dobrze utrzymywać wilgoć – najlepiej sprawdza się włókno kokosowe z torfem o grubości 4–6 cm. Wilgotność powinna oscylować w granicach 75–85%, przy jednoczesnym zapewnieniu bardzo dobrej wentylacji, która zapobiega zastojowi powietrza i problemom zdrowotnym.
Temperatura optymalna wynosi 24–28°C, nocą może spadać do około 22°C. Stały dostęp do świeżej wody jest konieczny.
Pokarm stanowią owady karmowe: karaczany, świerszcze, szarańcza oraz inne bezpieczne bezkręgowce, dobrane do wielkości pająka.
Rozmnażanie
Rozmnażanie Phormingochilus pennelhewlettorum w warunkach hodowlanych jest możliwe, lecz wymaga dużej wiedzy i kontroli przebiegu łączenia osobników. Samice wykazują silną terytorialność i bywają agresywne wobec samców.
Po udanej kopulacji samica buduje kokon, w którym znajduje się zazwyczaj 100–250 jaj. Inkubacja trwa około 6–8 tygodni, w zależności od temperatury i wilgotności. Młode początkowo rozwijają się stosunkowo szybko, jednak wraz z kolejnymi linieniami zaleca się ich indywidualne rozdzielanie.
Dojrzałość płciową osiągają w wieku około 2,5–3,5 roku, przy czym tempo wzrostu zależne jest od warunków termicznych i żywieniowych.
