Opis
Thrixopelma pruriens
Najważniejsze cechy:
- średniej wielkości gatunek
- spokojny, ale potrafi dynamicznie przyśpieszyć w sytuacjach niebezpieczeństwa
- ptasznik odporny na złe warunki hodowlane
- posiada włoski parzące
- odpowiedni dla początkujących
Skrócone informacje:
Thrixopelma pruriens to gatunek, który został opisany dopiero w 1998 roku przez Schmidta. Jest jednym z niewielu przedstawicieli rodzaju Thrixopelma z Ameryki Południowej. Ptasznik ten osiąga nawet 6 cm długości ciała (dc).
W kokonie może znajdować się nawet 600 osobników. Małe pająki mają około 6-7 mm. Przez pierwsze miesiące życia powiększają swoją wielkość w umiarkowanym tempie. Samice potrafią dożyć nawet 20 lat.
Cechą szczególną ptasznika Thrixopelma pruriens jest złotawy poblask na karapaksie. Pająk wyczesuje włoski parzące z odwłoka.
Od hodowcy:
Thrixopelma pruriens 1,5–2 dc można trzymać w pudełku z otwieranym wieczkiem 19x12x7 lub pudełku z otwieranym wieczkiem 11x11x7. Kiedy pająk dorośnie do około 3 cm długości ciała, można przełożyć go do braplasta 19x19x11, który będzie ostatnim pudełkiem przed terrarium docelowym. Jako docelowe sprawdzi się terrarium o wymiarach 30 cm x 30 cm x 20 cm.
Ptasznik ten jest bardzo odporny na błędy popełniane przez opiekuna. Jest w stanie wytrzymać spadki poziomu wilgotności, potrafi też przeżyć bez pokarmu we wczesnych stadiach nawet do 2-3 tygodni. Toleruje także większe spadki temperatury (do 18°C i niżej), ale negatywnie wpływa to na jego metabolizm. Jego aktywność wyraźnie wtedy spada i pająk niechętnie przyjmuje pokarm.
Larwa mącznika doskonale sprawdzi się jako karmówka dla tej wielkości pająka.
W zachowaniu T. pruriens nie powinno nas dziwić zakopywanie się ptasznika w podłożu. Zupełnie zanika to w późniejszym wieku. Może zdarzyć się także, że ptasznik zamknie się w swojej norce lub wykopanym tunelu – oznacza to, że zbliża się proces linienia. Nie należy wtedy niepokoić naszego podopiecznego.
Gatunek ten pije wodę z miseczek umieszczonych na ziemi.
