Opis
Tliltocatl albopilosus (Honduras)
Najważniejsze cechy:
- duży gatunek
- bardzo spokojny, jednak potrafi dynamicznie przyśpieszyć w razie niebezpieczeństwa
- ptasznik odporny na złe warunki hodowlane
- posiada włoski parzące
- dla początkujących
Skrócone informacje:
Tliltocatl albopilosus (Honduras) jest jednym z najpopularniejszych gatunków z Ameryki Południowej. Został opisany przez Valerio w 1980 roku. Ptasznik ten osiąga nawet 7 cm długości ciała (dc).
W kokonie znajduje się nawet 1000 ptaszników, które po pierwszym linieniu nie cechują się jednak dużymi gabarytami. Małe pająki mają około 6–7 mm. Przez pierwsze miesiące życia powiększają swoją wielkość bardzo powoli, dopiero po około 7–8 wylince z każdym kolejnym linieniem zaczynają znacząco powiększać swoje gabaryty. Samice potrafią dożyć nawet 20 lat.
Cechą obronną gatunku jest wyczesywanie włosków parzących z odwłoka.
Informujemy, że ptaszniki nie podlegają obowiązkowi rejestracji, pomimo występowania na liście CITES. Zgodnie z Ustawą o ochronie przyrody art. 64. ust. 1. Posiadacz żywych zwierząt gatunków wymienionych w załącznikach A i B rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, zaliczonych do płazów, gadów, ptaków lub ssaków, a także prowadzący ich hodowlę, jest obowiązany do pisemnego zgłoszenia ich do rejestru. Stawonogi nie są objęte obowiązkiem rejestracji.
Od hodowcy:
Podrostki T. albopilosus 1,5–2 dc można umieścić w pudełku z otwieranym wieczkiem 11x11x7 lub pudełku o wymiarach 19x12x7. Kiedy ptasznik osiągnie około 3 cm długości ciała, można przełożyć go do braplasta 19x19x11, który będzie ostatnim pojemnikiem przed terrarium docelowym. Jako docelowe sprawdzi się terrarium o wymiarach 30 cm x 30 cm x 20 cm.
Tej wielkości pająki karmimy dużą larwą mącznika, karaczanem tureckim, świerszczem lub inną szybko biegająca karmówką o wielkości do 2 cm.
Opisywany ptasznik jest odporny na nieodpowiednie warunki hodowlane. Wytrzymuje spadki poziomu wilgotności, w młodych stadiach potrafi przeżyć bez pokarmu nawet 2–3 tygodnie. Przeżyje także większe spadki temperatury (do 18°C i niżej), jednak może to negatywnie wpłynąć na jego metabolizm. Jeśli tak się stanie, aktywność pająka wyraźnie spadnie. Ptasznik zacznie też niechętnie przyjmować pokarm.
Zamykanie się pająka w norce lub wykopanym tunelu nie powinno dziwić – jest to oznaka zbliżającego się procesu linienia. Nie należy wtedy niepokoić naszego podopiecznego.
Pająk ten pije wodę z miseczek umieszczonych na ziemi.
