Opis
Lasiodora parahybana
Najważniejsze cechy:
- duży gatunek
- bardzo spokojny, jednak potrafi dynamicznie przyśpieszyć w razie niebezpieczeństwa
- ptasznik odporny na złe warunki hodowlane
- posiada włoski parzące
- dla początkujących
Skrócone informacje:
Lasiodora parahybana to jeden z największych gatunków ptaszników Ameryki Południowej zaraz obok rodzaju Theraphosa, Acanthoscurria i Pamphobeteus. Opisany w 1917 roku przez Mello-Leitão. Aksamitnie czarny pająk osiąga nawet 9 cm długości ciała (dc).
W kokonie L. parahybana może znajdować się nawet 2500 osobników, które po pierwszym linieniu nie cechują się jednak dużymi gabarytami. Maluszki mają około 6-7 mm. Przez pierwsze miesiące życia powiększają swoją wielkość powoli, dopiero po około 7-8 wylince z każdym kolejnym linieniem zaczynają znacząco powiększać swoje gabaryty.
Samice potrafią dożyć nawet 20 lat. Cechą obronną gatunku jest wyczesywanie włosków parzących z odwłoka.
Od hodowcy:
Lasiodora parahybana w stadiach L1-L2 powinna być trzymana w kliszówce. Do hodowli pająka w stadiach L3-L6 odpowiednie będzie pudełko z otwieranym wieczkiem 6×6×4, dostępne w naszej ofercie także jako zestaw hodowlany z pudełkiem z otwieranym wieczkiem 6×6×4. Zestaw zawiera wszystko czego potrzebujemy do stworzenia odpowiedniej aranżacji pająkowi.
Ptasznik ten charakteryzuje się dużą odpornością na błędy popełniane przez hodowcę. W początkowych stadiach potrafi przetrwać bez pokarmu nawet 2-3 tygodnie. Toleruje także spadki wilgotności oraz temperatury (do 18°C i niżej). Większe spadki temperatury mogą jednak negatywnie wpływać na jego metabolizm. Pająk staje się mniej aktywny i niechętnie przyjmuje pokarm.
Całkowicie normalnym w zachowaniu L. parahybana jest zakopywanie się w podłożu, co w późniejszym wieku zupełnie zanika. Zdarza się też, że pająk zamyka się w swojej norce lub wykopanym tunelu, co oznacza, że zbliża się proces linienia. Nie należy wtedy niepokoić ptasznika.
Gatunek ten pije wodę z miseczek umieszczonych na ziemi.
