Opis
Acanthoscurria geniculata
Najważniejsze cechy:
- duży i masywny gatunek
- bardzo spokojny, jednak potrafi dynamicznie przyśpieszyć w razie niebezpieczeństwa
- ptasznik odporny na złe warunki hodowlane
- posiada włoski parzące
- dla początkujących
Skrócone informacje:
Acanthoscurria geniculata to ptasznik naziemny, opisany w 1841 roku przez Kocha. Jest jednym z największych gatunków Ameryki Południowej zaraz obok rodzaju Theraphosa, Lasiodora i Pamphobeteus. Ten bardzo atrakcyjnie ubarwiony pająk osiąga nawet 9 cm długości ciała (dc).
W kokonie może znajdować się nawet 2000 osobników, które po pierwszym linieniu nie cechują się jednak dużymi gabarytami. Maluszki mają około 6-7 mm. Przez pierwsze miesiące życia powiększają swoją wielkość bardzo powoli, dopiero po około 7-8 wylince z każdym kolejnym linieniem zaczynają znacząco powiększać swoje gabaryty. Samice potrafią dożyć nawet 20 lat.
Cechą obronną gatunku jest wyczesywanie włosków parzących z odwłoka.
Od hodowcy:
Acanthoscuria geniculata w wczesnych stadiach (L1-L2) należy umieścić w kliszówce. Gdy pająk jest wielkości L3-L6 dobrym wyborem dla niego będzie pudełko 11x8x5, które dostępne jest w naszej ofercie także jako gotowy zestaw hodowlany. Sprawdzą się także: pudełko hodowlane 8×8×7 lub zestaw z tym samym pudełkiem. W zestawie jest już wszystko czego potrzebujemy do stworzenia odpowiedniej aranżacji ptasznikowi.
Opisywany ptasznik jest bardzo odporny na błędy popełniane przez opiekuna. Wytrzymuje spadki poziomu wilgotności, potrafi przeżyć bez pokarmu we wczesnych stadiach nawet 2-3 tygodnie. Toleruje także większe spadki temperatury (do 18°C i niżej), jednak negatywnie wpływa to na jego metabolizm. Jego aktywność wyraźnie spada i niechętnie przyjmuje pokarm. Gdy pająk będzie w początkowych stadiach (L1-L5) dobrym wyborem będzie karaczan turecki, wylęg.
Zupełnie normalnym w zachowaniu A. geniculata jest zakopywanie się w podłożu, co w późniejszym wieku całkowicie zanika. Zdarza się też często, że pająk zamyka się w swojej norce lub wykopanym tunelu – jest to oznaka zbliżającego się procesu linienia. Nie należy wtedy niepokoić naszego podopiecznego.
Gatunek ten pije wodę z miseczek umieszczonych na ziemi.
