Opis
Brachypelma emilia
Najważniejsze cechy:
- średniej wielkości gatunek
- bardzo spokojny, jednak potrafi dynamicznie przyśpieszyć w razie niebezpieczeństwa
- ptasznik odporny na złe warunki hodowlane
- posiada włoski parzące
- dla początkujących
Skrócone informacje:
Brachypelma emilia to ptasznik naziemny opisany w 1856 roku przez White’a, jeden z najładniej ubarwionych gatunków z Ameryki Południowej. Osiąga nawet 6 cm długości ciała (dc).
W kokonie znajduje się nawet 800 osobników, które po pierwszym linieniu nie cechują się jednak dużymi gabarytami. Maluszki mają około 6-7 mm. Przez pierwsze miesiące życia powiększają swoją wielkość bardzo powoli, dopiero po około 7-8 wylince z każdym kolejnym linieniem zaczynają znacząco powiększać swoje gabaryty. Samica Brachypelma emilia potrafi dożyć nawet do 20 lat.
Cechą obronną gatunku jest wyczesywanie włosków parzących z odwłoka.
Informujemy, że ptaszniki nie podlegają obowiązkowi rejestracji, pomimo występowania na liście CITES. Zgodnie z Ustawą o ochronie przyrody art. 64. ust. 1. Posiadacz żywych zwierząt gatunków wymienionych w załącznikach A i B rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, zaliczonych do płazów, gadów, ptaków lub ssaków, a także prowadzący ich hodowlę, jest obowiązany do pisemnego zgłoszenia ich do rejestru. Stawonogi nie są objęte obowiązkiem rejestracji.
Od hodowcy:
Samica Brachypelma emilia możne zostać umieszczona w braplaście 19x19x11, który będzie ostatnim pudełkiem przed terrarium docelowym. Jako docelowe sprawdzi się terrarium o wymiarach 30 cm x 30 cm x 20 cm.
Gatunek ten jest odporny na błędy popełniane przez opiekuna. Nie przeszkadzają mu spadki poziomu wilgotności, potrafi przeżyć też bez pokarmu nawet 2–3 tygodnie we wczesnych stadiach. Toleruje także większe spadki temperatury (do 18°C i niżej), jednak ma to zły wpływ na jego metabolizm. Zaobserwować można wtedy wyraźny spadek aktywności i niechęć do przyjmowania pokarmu.
Jeżeli chodzi o karmienie, sprawdzą się tu duże larwy mącznika, karaczany tureckie, świerszcze lub inna szybko biegająca karmówka o wielkości do 2 cm.
B. emilia ma tendencję do zakopywania się w podłożu, co jednak zanika w późniejszych stadiach. Zdarza się także, że pająk zamyka się w swojej norce lub wykopanym tunelu. Oznacza to, że zbliża się proces linienia. Nie należy wtedy niepokoić naszego podopiecznego.
Gatunek ten pije wodę z miseczek umieszczonych na ziemi.
Zadbaj o swojego ptasznika z naszymi informatorami na terrarium! Optymalne warunki środowiskowe to klucz do zdrowia i dobrej kondycji Twojego pupila. Wybierz informator dopasowany do danego gatunku – zawiera podstawowe informacje, temperatury, wilgotność, miejsce występowania oraz miejsce na notatki. To estetyczne a zarazem funkcjonalne usprawnienie hodowli. Dostępny w różnych kolorach i rozmiarach. Sprawdź już teraz!
