Opis
Chilobrachys huahini
Najważniejsze cechy:
- bardzo szybki, często przejawia agresję, potrafi dynamicznie przyśpieszyć w razie niebezpieczeństwa
- ptasznik wrażliwy na złe warunki hodowlane
- nie posiada włosków parzących
- silnie jadowity
- dla zaawansowanych
Skrócone informacje:
Chilobrachys huahini to ptasznik podziemny opisany przez Schmidta i Hubera w 1996 roku. Występuje w Tajlandii. Osobniki tego gatunku dorastają do około 10 cm długości ciała (dc). Samice żyją do 12 lat.
W kokonie tego gatunku może znajdować się nawet 250 osobników.
Od hodowcy:
Chilobrachys huahini w młodych stadiach możemy umieścić od razu w pojemniku o większych rozmiarach niż te zazwyczaj polecane. Polecam unikać trzymania tego ptasznika w kliszówkach. Dobrym wyborem dla niego będzie pudełko hodowlane 8×8×7. Sprawdzą się także: pudełko hodowlane 11x8x5 lub zestaw z tym pudełkiem. Zmiana pojemnika na większy powinna nastąpić gdy pająk osiągnie około 2 cm rozstawu odnóży, tu sprawdzi się pudełko hodowlane 8×8×11, dostępne w naszej ofercie także jako gotowy zestaw hodowlany. Zamiennie zastosować można pudełko hodowlane 9×12 lub zestaw z tym pudełkiem. W zestawie jest już wszystko czego potrzebujemy do stworzenia odpowiedniej aranżacji ptasznikowi. Wysoki pojemnik pozwala na wypełnienie go większą ilością podłoża, co umożliwi ptasznikowi kopanie tuneli.
Gatunek ten przeznaczony jest dla osób, które posiadają już w hodowli ptaszniki o większym potencjale jadu. Jad Ch. huahini jest silny, ale nie oznacza to, że zagraża życiu człowieka. Skutki ukąszenia można porównać do tych przy spotkaniu z szerszeniem. W skrajnych przypadkach mogą wystąpić skurcze mięśni i silny obrzęk wokół miejsca ukąszenia. W większości jednak występuje jedynie lekka opuchlizna.
Chilobrachys huahini to silnie defensywny ptasznik. Ucieczka to pierwsze, co wybiera przy kontakcie z hodowcą lub niebezpieczeństwem. Bardzo często przybiera jednak pozycję obroną, tzw. postawienie się i próbuje ukąsić. Trzeba obchodzić się z nim ostrożnie, zachowując wszelkie środki bezpieczeństwa.
Istotne jest to, by karmić go dosyć często – 2–3 razy w tygodniu – pokarmem szybko biegającym. Wszystkie pająki, które wytwarzają spore ilości pajęczyny wymagają częstego karmienia. Gdy pająk będzie w początkowych stadiach (L1–L3) odpowiednim pokarmem dla niego będzie karaczan turecki, wylęg. Nie pogardzi także larwami mącznika.
Ważne jest także zapewnienie odpowiedniej wentylacji w pojemniku (wyżej polecane pudełko i zestaw takową posiadają) oraz spryskiwanie wodą ścianki naprzeciwległej do gniazda pająka tak, aby pająk miał możliwość napicia się z kropelek wody. Gatunek ten pije wodę z miseczek umieszczonych na ziemi, dlatego warto takie umieścić w terrarium z podrostkiem lub dorosłym osobnikiem.
