Nhandu tripepii

Nhandu tripepii

Nhandu tripepii – brak polskiej nazwy

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Brazil Giant Blonde
Synonimy: Nhandu vulpinus

Nhandu tripepii

Wygląd i rozmiary

Nhandu tripepii to sporych rozmiarów, bardzo ładnie ubarwiony ptasznik. Całe ciało dorosłego osobnika jest koloru beżowego. Odwłok oraz odnóża bardzo gęsto pokryte są czerwonymi i rudymi włosami. Na odwłoku znajdują się także włoski parzące.

Maluchy w stadium L1 (około 5-6 mm w rozstawie odnóży) są brązowe z wyraźną czarną plamą na odwłoku.  Ze względu na swoje ubarwienie w ogóle nie przypominają dorosłego osobnika, a wspomniana czarna plama to nic innego jak miejsce występowania włosów parzących.

Przy rozmiarze L5-6 i wielkości zaledwie 1,5-2 cm rozstawu nóg powoli zaczynają się wybarwiać. Podrostki posiadają jaśniejsze akcenty na rzepkach, przez co gatunek ten w młodych stadiach bardzo często jest mylony z Nhandu coloratovillosus.

Początkujący, nieświadomi hobbyści myślą, że gatunek, który w dorosłej postaci osiąga duże rozmiary, musi bardzo szybko rosnąć – nic bardziej mylnego. Nhandu tripepii jest gatunkiem, który w początkowych stadiach (L1–L7) powiększa swoje gabaryty bardzo wolno.

Samice dorastają do 16–17 cm rozstawu nóg i około 9 cm długości ciała. Samce są sporo mniejsze, chociaż ich gabaryty uzależnione są od warunków hodowlanych i ilości przyjmowanego pokarmu.

Długość życia Nhandu tripepii

Długość ich życia zależna jest od płci oraz od warunków, w jakich są trzymane. Samice mogą dożywać do 20 lat. Samce około 2-3 lata, a po ostatniej wylince najczęściej tylko kilka miesięcy.

Występowanie i biotop

Nhandu tripepii na wolności występuje w Ameryce Południowej, w Brazylii. Ptasznik ten zamieszkuje dolne partie lasów deszczowych.

Cechy szczególne i ciekawostki

Opisywany gatunek nie wytwarza zbyt dużo pajęczyny. Jeśli ta pojawia się w terrarium, to może być to oznaką zbliżającego się procesu linienia. Może też to świadczyć o tym, że samica przygotowuje się do tworzenia kokonu.

Nhandu tripepii to gatunek naziemny, który w naturze znajdowany jest w szczelinach pomiędzy korzeniami drzew i w norach wykopanych przez inne zwierzęta. Rzadko wykopuje własne gniazdo.

W młodym wieku jest spokojnym, kopiącym tunele, niezbyt szybkim ptasznikiem. Gdy osiąga większe rozmiary jego charakter i temperament się zmieniają. Dosyć często przejawia wtedy agresję i staje się impulsywny. Jednakże jego jad jest dość słaby, porównywalny z siłą jadu pszczoły. Posiada włosy parzące, które bardzo często wyczesuje.

Nhandu tripepii nadaje się dla początkujących hobbystów, którzy zaczynają przygodę z pająkami. Zmiana temperamentu pająka w późniejszych stadiach nauczy też hodowcę respektu do ptaszników.

Terrarium

Optymalne terrarium dla tego gatunku powinno mieć wymiary 30x30x25 cm (długość x szerokość x wysokość). Otwierane w formie gilotyny, której pająk nie może sam otworzyć. Możemy zastosować większe wymiary terrarium, jednakże wysokość od poziomu podłoża do górnej szyby nie powinna przekraczać 25 cm. Istnieje zagrożenie upadku ptasznika z dużej wysokości, co może spowodować rozbicie odwłoka i śmierć pająka.

Jako podłoże dobrze sprawdzi się włókno kokosowe. Utrzymanie wilgotności zapewni większa warstwa ziemi – powinna ona zajmować około 1/4 wysokości terrarium. W szkle powinniśmy umieścić schronienie, np. z dużej tuby korkowej, przeciętej na pół i położonej w odwróconą literę „U”, która posłuży za norę. W terrarium możemy umieścić miskę z wodą wypełnioną małymi kamykami, które uchronią owady karmowe przed utopieniem. Ptaszniki rzadko piją z misek, jednak gdy nie spryskujemy ścianek terrarium, a podlewamy podłoże dla utrzymania wilgotności, alternatywą dla pająka będzie pojemnik z wodą.

Młode osobniki powinny być trzymane w dopasowanych do ich rozmiarów pojemnikach. Ze względu na bardzo małe rozmiary osobników L1, kliszówki będą najodpowiedniejsze. Przy około 4-5 wylince możemy zmienić ptasznikowi pudełko na sosjerkę lub pojemnik na mocz.

Optymalnym pojemnikiem jest ten, który zapewni wielokrotność wielkości pająka w powierzchni poziomej. Dla przykładu – jeżeli pająk stojąc na płaskiej powierzchni zajmuje 1 × 1 cm, pojemnik powinien być rozmiaru minimum 3 × 3 cm. Wysokość pojemnika musi być większa od jego szerokości. Terrarium zwiększamy wraz ze wzrostem pająka.

Temperatura i wilgotność

Temperatury panujące na terenie, gdzie występuje Nhandu tripepii, w zależności od pory roku, wahają się w dzień od 25˚C do 28˚C ze spadkami nocnymi w granicach 22˚C-23˚C. Wilgotność należy zapewnić na poziomie około 70- 80%. Gatunek ten nie lubi przesuszeń podłoża.

Dymorfizm płciowy

Samice tego gatunku po osiągnięciu dojrzałości są dużo masywniejsze i większe od samca. U męskiego przedstawiciela gatunku po ostatniej wylince pojawiają się narządy kopulacyjne na końcach nogogłaszczek – bulbusy. Samce posiadają też haki na goleniach.

Praktycznie nie ma różnic w ubarwieniu. Płeć można rozpoznać po budowie płytki płciowej, poprzez penetrację miękką pęsetą szczeliny płciowej. Najpewniejszą metodą jest jednak sprawdzanie prawidłowo rozłożonej wylinki.

Rozmnażanie Nhandu tripepii

Do kopulacji potrzebujemy dorosłych osobników. Samica powinna mierzyć minimum 7 cm długości ciała (dc), mierząc ciało zaraz po wylince, a przed rozkarmeniem. Nie dopuszczamy zbyt małych samic, ponieważ duży wysiłek przy tworzeniu kokonu i opiece nad nim może doprowadzić nawet do przedwczesnej śmierci samicy. Zbyt młode samice często nie robią kokonu.

Napełnionego samca dopuszczamy do partnerki w jej terrarium lub też dla bezpieczeństwa na gruncie neutralnym, gdzie będzie miał większe szanse na przeżycie po akcie kopulacji. Samice zazwyczaj nie przejawiają dużej agresji w stosunku do płci przeciwnej, jednak dobrze jest nakarmić samicę, by nie pokusiła się o łatwy posiłek. Zaloty mogą potrwać dłuższą chwilę, a sam proces kopulacji trwa od kilkunastu sekund do kilku minut. Po całym akcie samiec będzie chciał szybko uciec, żeby nie zostać zaatakowanym – trzeba zapewnić mu drogę ucieczki.

Po udanej kopulacji, przez pierwsze kilka tygodni obficie karmimy przyszłą matkę, by zapewnić jej materiał do wyprodukowania jaj. W terrarium musimy utrzymać optymalną temperaturę 25˚C-28˚C i wilgotność na poziomie 70-80%.

Samica sporządza duży kokon w formie luźnej kuli, którą opiekuje się przez czas rozwoju potomstwa. Nie odbieramy kokonu przed 5 tygodniem ze względu na to, że nimfy stadium pierwszego (N1) pojawiają się po dopiero około 4-5 tygodniach.

Opieka nad N1 może przysporzyć kłopotów i sprawić, że stracimy sporo przyszłego przychówku. Położenie maluchów na mokrym podłożu może spowodować rozwój pleśni i śmierć młodych pajączków.

Nimfy stadium drugiego (N2) mogą się pojawić po 1,5-2 miesiąca od wylania jaj. Maluszki przechodzą na L1 (linienie pierwsze) nawet po 3 miesiącach od złożenia kokonu. W kokonie może znajdować się około 1500 osobników.

Mariusz Arent

Hodowca ptaszników od 2007 roku. Dzieli się wiedzą zbudowaną na wieloletnim doświadczeniu.

Właściciel hodowli

Hodowca ptaszników od 2007 roku. Dzieli się wiedzą zbudowaną na wieloletnim doświadczeniu.

Dodaj komentarz

Koszyk