Chromatopelma cyaneopubescens

Chromatopelma cyaneopubescens

Gatunek opisany w 1907 roku przez Stranda.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Greenbottle blue
Synonimy: Delopelma cyaneopubescens

Wygląd i rozmiary Chromatopelma cyaneopubescens

Chromatopelma cyaneopubescens to pająk średniej wielkości, jeden z najpiękniej ubarwionych pająków na świecie. Karapaks oraz odnóża u dorosłego osobnika są koloru niebieskiego. Odwłok gęsto pokryty jest czerwonymi/rudymi włoskami. Znajdują się także na nim włoski parzące. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców.

Maluchy w stadium L1 są zupełnie inaczej ubarwione niż osobniki dorosłe. Do około 5 wylinki karapaks młodych pająków ma kolor złoty. Czarno-kremowe odnóża zakończone są ciemnymi stopami. Odwłok, na którym znajduje się lusterko (miejsce występowania włosków parzących), posiada czarno-pomarańczowe pasy. W rozstawie odnóży mają około 1,5 cm.

Chromatopelma cyaneopubescens jest gatunkiem, który powiększa swoje gabaryty równomiernie. Nie występuje u nich typowy dla gatunków naziemnych z Ameryki Południowej skok przy wielkości 6-7 wylinki. Przy rozmiarze L5-6 i wielkości 4-5 cm rozstawu nóg powoli zaczynają przybierać kolory dorosłego osobnika.

Samice dorastają do wielkości 14-16 cm rozstawu nóg i około 7 cm długości ciała. Samce są sporo mniejsze, chociaż ich gabaryty uzależnione są od warunków hodowlanych i ilości przyjmowanego pokarmu.

Długość życia

Długość ich życia zależna jest od płci oraz od warunków, w jakich są trzymane. Samice mogą dożywać do 15 lat. Samce około 2-3 lata, a po ostatniej wylince tylko kilka miesięcy.

Występowanie i biotop

Chromatopelma cyaneopubescens na wolności występuje w Ameryce Południowej w Wenezueli. Ptasznik ten zamieszkuje tereny suche i trawiaste, gdzie tworzy gniazda z pajęczyny.

Cechy szczególne i ciekawostki

Ch. cyaneopubescens to gatunek naziemny, który plecie bardzo dużo pajęczyny. Buduje z niej gniazda w trawach, a także w pobliżu drzew, w ich pęknięciach u podstawy pni. Jest dosyć spokojnym, ale szybkim ptasznikiem. Jego charakter i temperament nie zmieniają się wraz z wiekiem.

Chromatopelma cyaneopubescens nadaje się dla początkujących hodowców. Gatunek ten polecany jest na pierwszego ptasznika. Jego jad jest dość słaby, porównywalny z siłą jadu pszczoły. Posiada włosy parzące, które wyczesuje dosyć często, nawet w początkowych stadiach rozwoju. Rośnie dość szybko, a większe osobniki nie są wrażliwe na przesuszenia terrarium.

Nie stwarza problemów przy karmieniu, zjada bardzo dużo pokarmu. Jako karma najlepiej sprawdzą się owady szybko biegające, np. karaczan turecki czy świerszcz, ale Ch. cyaneopubescens  nie pogardzi także larwą mącznika. Bardzo często zdarza się, że w początkowych stadiach bez większego problemu zjada większy pokarm od samego siebie.

Terrarium dla Chromatopelma cyaneopubescens

Optymalne terrarium dla tego gatunku powinno mieć wymiary 30x30x25 cm (długość x szerokość x wysokość). Otwierane w formie gilotyny, której pająk nie może sam otworzyć. Terrarium może mieć większe wymiary, ale wysokość nie powinna przekraczać 25 cm od poziomu podłoża do górnej szyby. Istnieje wtedy zagrożenie upadku ptasznika z dużej wysokości, co może spowodować rozbicie odwłoku i śmierć pająka.

Jako podłoże dobrze sprawdzi się włókno kokosowe, czy też glina wymieszana z piaskiem. Utrzymanie wilgotności zapewni większa warstwa ziemi – powinna ona zajmować około 1/4 wysokości terrarium. W szkle powinniśmy umieścić schronienie, np. z dużej tuby korkowej (przeciętej na pół i położonej tak, aby tworzyła kształt odwróconej litery „U”), która posłuży za norę. Warto także umieścić w nim różnego rodzaju elementy wystroju, np. suche gałęzie, liany czy inne pionowe i poziome akcesoria, o które pająk zaczepi pajęczynę –  powstanie z niej wtedy gęste gniazdo. Do terrarium możemy włożyć też miskę z wodą wypełnioną małymi kamykami, które uchronią owady karmowe przed utopieniem. Ptaszniki rzadko piją z misek, jednak gdy nie spryskujemy ścianek terrarium, a podlewamy podłoże dla utrzymania wilgotności, alternatywą dla pająka będzie pojemnik z wodą. Chromatopelma jest gatunkiem sucholubnym, dlatego nie musimy zraszać szkła i podlewać ziemi tak często, jak u innych gatunków z Ameryki Południowej.

Młode osobniki powinny być trzymane w dopasowanych do ich rozmiarów pojemnikach. Ze względu na rozmiary osobników L1 i tryb ich życia, sosjerki lub pojemniki na mocz będą najodpowiedniejsze. Optymalnym pojemnikiem jest ten, który zapewni wielokrotność wielkości pająka w powierzchni poziomej. Dla przykładu – jeżeli pająk stojąc na płaskiej powierzchni, zajmuje 1 × 1 cm, pojemnik powinien być rozmiaru minimum 3 × 3 cm. Wysokość pojemnika powinna być mniejsza od jego szerokości. Terrarium zwiększamy wraz ze wzrostem pająka.

Temperatura i wilgotność

Temperatury panujące na terenie, gdzie występuje Chromatopelma cyaneopubescens, w zależności od pory roku, wahają się w dzień od 25˚C do 28˚C ze spadkami nocnymi w granicach 23˚C-24˚C. Wilgotność należy zapewnić na poziomie około 50-65%. Gatunek ten nie wymaga wilgotnego podłoża, jednak młode osobniki bywają wrażliwe na brak wyższego poziomu wilgotności.

Dymorfizm płciowy

Samice Chromatopelma cyaneopubescens po osiągnięciu dojrzałości (przy 5-5,5 cm ciała) nie są dużo większe od samców. U męskiego przedstawiciela gatunku po ostatniej wylince pojawiają się narządy kopulacyjne na końcach nogogłaszczek – bulbusy. Samce posiadają haki na goleniach. Praktycznie nie ma różnic w ubarwieniu. Płeć można rozpoznać po budowie płytki płciowej, poprzez penetrację miękką pęsetą szczeliny płciowej. Najpewniejszą metodą jest jednak sprawdzanie prawidłowo rozłożonej wylinki.

Rozmnażanie Chromatopelma cyaneopubescens

Do kopulacji potrzebujemy dorosłych osobników. Samica powinna mierzyć minimum 5,5 cm długości ciała (dc), mierząc ciało zaraz po wylince, a przed rozkarmieniem. Nie dopuszczamy zbyt małych samic, ponieważ duży wysiłek przy tworzeniu kokonu i opiece nad nim może doprowadzić nawet do przedwczesnej śmierci samicy. Napełnionego samca dopuszczamy do partnerki w jej terrarium. Warto umieścić szkło w dużym zamykanym pudle (dwa razy większym niż terrarium samicy), żeby samiec mógł uciec z jej terrarium po akcie kopulacji. Zaloty trwają bardzo długo, niekiedy 6-8 godzin, ale przekazanie nasienia trwa kilka sekund.  Bardzo często samice przejawiają agresję w stosunku do płci przeciwnej po kopulacji.

Po udanej kopulacji przez pierwsze kilka tygodni obficie karmimy przyszłą matkę, by zapewnić jej materiał do wyprodukowania jaj. W terrarium musimy utrzymać optymalną temperaturę 26˚C-28˚C i niską wilgotność – nie podlewamy podłoża aż do odebrania przez nas kokonu. Umieszczamy w szkle miskę z wodą, którą w chwili zrobienia kokonu wyjmujemy z terrarium. Samica będzie sporo piła, a jeśli została zapłodniona, jej odwłok zmieni kształt po wyprodukowaniu jaj z podłużnego na okrągły. Samica sporządza kokon w formie kuli, którą opiekuje się przez czas rozwoju potomstwa.

Inkubacja nimf nie stanowi dużego kłopotu, jednak nie odbieramy kokonu przed 4 tygodniem. Nimfy stadium pierwszego (N1) pojawiają się po około 3-4 tygodniach. Opieka nad N1 może przysporzyć kłopotów i sprawić, że stracimy trochę przyszłego przychówku, dlatego nie kładziemy maluchów na mokrym podłożu w inkubatorze. Może to spowodować rozwój pleśni i śmierć młodych pajączków. Nimfy stadium drugiego (N2) mogą się pojawić po 1,5 miesiącu od wylania jaj. Maluszki przechodzą na L1 (linienie pierwsze) po około 2-2,5 miesiąca od złożenia kokonu, w którym może znajdować się od 100 do 250 osobników.