Idiothele mira

Idiothele mira

Gatunek opisany w 2010 roku przez Gallona.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Bluefoot Baboon
Synonimy: brak

Wygląd i rozmiary Idiothele mira

Idiothele mira to mały gatunek, jeden z ładniejszych gatunków pochodzących z Afryki. Karapaks dorosłego osobnika jest koloru złotego/beżowego z charakterystycznym dla gatunków z Afryki czarnym wzorem w formie rozchodzących się promieni. Odwłok – w takich samych kolorach jak karapaks – posiada regularnie rozmieszczone czarne plamki. Odnóża koloru złotego zakończone są stopami, które mienią się w odcieniach błękitu.

Maluchy w stadium L1 mają około 1 cm w rozstawie odnóży i – podobnie jak rodzice – pokryte są włoskami w złotym kolorze. Błękitne stopy pojawiają się w późniejszym wieku. Z każdą wylinką stają się coraz bardziej podobne do dorosłych osobników. Rosną bardzo szybko, co jest częstą cechą gatunków pochodzących z Afryki.

Idiothele mira to ptasznik, który powiększa swoje gabaryty równomiernie. Nie występuje u nich typowy dla gatunków naziemnych z Ameryki Południowej skok przy wielkości 6-7 wylinki.

Samice dorastają do wielkości 8-9 cm rozstawu nóg i około 4 cm długości ciała. Samce są mniejsze, chociaż ich gabaryty są uzależnione od warunków hodowlanych i ilości przyjmowanego pokarmu. Zdarza się, że dorastają do takiej samej wielkości co samica.

Długość życia

Długość ich życia zależna jest od płci oraz od warunków, w jakich są trzymane. Samice mogą dożywać do 12 lat. Samce około 1-3 lata, a po ostatniej wylince tylko kilka miesięcy.

Występowanie i biotop

Idiothele mira na wolności występuje w Afryce, w Republice Południowej Afryki (rezerwaty Ndumo i Thembe Elephant). Ptasznik ten zamieszkuje sawanny i lasy.

Cechy szczególne i ciekawostki

Idiothele mira to typowy gatunek podziemny, który samodzielnie kopie tunele. Bardzo charakterystycznym dla tego gatunku jest sposób maskowania i zamykania norki. Pająk ten plecie dużo pajęczyny wewnątrz tunelu, a wejście do niego  zabezpiecza typową dla „Trapdorów” klapką, do której przylepia ziemię. Dzięki takim zabiegom wejście do nory jest całkowicie zamaskowane.

Idiothele mira jest bardzo szybkim lecz nieagresywnym gatunkiem. W chwili zagrożenia szybko chowa się do swojej nory. Jego charakter i temperament nie zmieniają się wraz z wiekiem.

Jad I. mira, jak u wszystkich gatunków Czarnego Lądu, jest silny. Z tego powodu gatunek ten nie nadaje się dla początkujących hobbystów.

Jako karma najlepiej sprawdzą się owady szybko biegające, np. karaczan turecki czy świerszcz. Taki rodzaj pokarmu prowokuje pająka do efektownego wyskakiwania po karmę z zamkniętej i niewidocznej norki. I. mira nie ma też problemu z przyjmowaniem larw mącznika, jednak trzeba je umieścić blisko wejścia do gniazda.

Terrarium dla Idiothele mira

Optymalne terrarium dla tego gatunku powinno mieć wymiary 20x15x20 cm (długość x szerokość x wysokość). Terrarium powinno być otwierane z przodu w formie gilotyny, lub też z góry w formie pokrywki.

Idiothele mira potrzebuje większej ilości podłoża niż gatunki naziemne. Jego objętość powinna stanowić około 50% wysokości terrarium. Możemy zastosować także położoną na płasko wąską tubę korkową, którą pająk zaadaptuję na norkę, a której wejście zamknie klapką.

Jako podłoże dobrze sprawdzi się włókno kokosowe, a utrzymanie wilgotności zapewni większa warstwa ziemi. W terrarium możemy umieścić miskę z wodą wypełnioną małymi kamykami, które uchronią owady karmowe przed utopieniem. Ptaszniki rzadko piją z misek, jednakże, gdy nie spryskujemy ścianek terrarium, a podlewamy podłoże dla utrzymania wilgotności, alternatywą dla pająka będzie pojemnik z wodą.

Idiothele mira toleruje w terrarium żywe rośliny, dlatego warto je posadzić dla upiększenia zbiornika.

Młode osobniki powinny być trzymane w dopasowanych do ich rozmiarów pojemnikach. Ze względu na rozmiary osobników L1 i tryb ich życia, sosjerki lub pojemniki na mocz będą najodpowiedniejsze.
Podłoże, tak samo jak w terrariach dorosłych osobników, powinno stanowić połowę wysokości pojemnika. Maluchy tworzą tunele z klapką już od rozmiaru L1.

Optymalnym pojemnikiem jest ten, który zapewni wielokrotność wielkości pająka w powierzchni poziomej. Dla przykładu – jeżeli pająk stojąc na płaskiej powierzchni zajmuje 1 × 1 cm, pojemnik powinien być rozmiaru minimum 3 × 3 cm. Wysokość pojemnika musi być większa od jego szerokości. Terrarium zwiększamy wraz ze wzrostem pająka.

Temperatura i wilgotność

Temperatury panujące na terenie, gdzie występuje Idiothele mira, w zależności od pory roku, wahają się w dzień od 25˚C do 28˚C ze spadkami nocnymi w granicach 20˚C-20˚C. Mimo, że jest to gatunek pochodzący z Afryki wilgotność należy zapewnić na poziomie 70-80%. I. mira nie lubi przesuszeń podłoża. Dobrym pomysłem jest posadzenie w terrarium niewielkiej rośliny typu Ficus pumila lub Epipremnum, która będzie utrzymywać i wskazywać odpowiedni poziom wilgotności. Więdnięcie liści będzie wskazywało na konieczność podlania podłoża i tym samym podniesienia tego parametru.

Dymorfizm płciowy

Samice Idiothele mira po osiągnięciu dojrzałości (przy 3 cm ciała) nie są dużo większe od samców. U męskiego przedstawiciela gatunku po ostatniej wylince pojawiają się narządy kopulacyjne na końcach nogogłaszczek – bulbusy. Samce posiadają haki na goleniach, którymi w trakcie kopulacji podtrzymują samicę zabezpieczając się przed ewentualnym atakiem ze strony partnerki.

Praktycznie nie ma różnic w ubarwieniu. Płeć można rozpoznać po budowie płytki płciowej lub poprzez penetrację miękką pęsetą szczeliny płciowej. Najpewniejszą metodą jest jednak sprawdzanie prawidłowo rozłożonej wylinki.

Rozmnażanie Idiothele mira

Do kopulacji potrzebujemy dorosłych osobników. Samica powinna mierzyć minimum 3 cm długości ciała (dc), mierząc ciało zaraz po wylince, a przed rozkarmieniem. Nie dopuszczamy zbyt małych samic, ponieważ duży wysiłek przy tworzeniu kokonu i opiece nad nim może doprowadzić nawet do przedwczesnej śmierci samicy. Napełnionego samca dopuszczamy do partnerki w jej terrarium. Samice nie przejawiają dużej agresji w stosunku do płci przeciwnej. Jednak dobrze jest nakarmić samicę, by nie pokusiła się o łatwy posiłek. Zaloty mogą potrwać dłuższą chwilę, a sam proces kopulacji trwa od kilku do kilkunastu minut. Po całym akcie samiec będzie chciał szybko uciec, żeby nie zostać zaatakowanym – trzeba zapewnić mu drogę ucieczki.

Po udanej kopulacji przez pierwsze kilka tygodni obficie karmimy przyszłą matkę, by zapewnić jej materiał do wyprodukowania jaj. Gdy w terrarium znajduje się niezjedzona karmówka (np. po dobie od karmienia) koniecznie ją usuwamy, by nie niepokoić samicy, która może szykować się do zrobienia kokonu. W terrarium musimy utrzymać optymalną temperaturę 25˚C-28˚C i wilgotność na poziomie 70-80%.

Zostały zaobserwowane dwa sposoby sporządzania kokonu u Idiothele mira:

• w formie luźnej kuli, którą samica opiekuje się przez czas rozwoju potomstwa,
• w formie hamaku.

Skryty tryb życia Idiothele mira może powodować trudności w ustaleniu daty utworzenia kokonu. Dlatego też po znalezieniu kokonu dobrze jest zostawić go do czasu, gdy samica sama go otworzy i wypuści maluchy. Po około 2-3 tygodniach w środku pojawiają się nimfy stadium pierwszego (N1). Rozwój potomstwa w kokonie przebiega bardzo szybko dlatego po około 6 tygodniach możemy spodziewać się maluchów w stadium L1, których może być do około 60-70 sztuk.