Lyrognathus giannisposatoi

Lyrognathus giannisposatoi

Gatunek opisany w 2013 roku przez Nunna i Westa.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Sumatran Stout Leg
Synonimy: brak

Wygląd, długość życia i rozmiary Lyrognathus giannisposatoi

Nieduży, ciekawie ubarwiony ptasznik. Maluchy w stadium L1, około 1 cm rozstawu odnóży, są szare i utrzymują taką barwę aż do około 5-6 wylinki. Przy rozmiarze L7–8 zmieniają kolorystykę – cztery tylne odnóża wraz z odwłokiem stają się ciemno-brązowe, a nawet czarne zaś przednie przybierają kolor jasno-brązowy, kremowy. Podział ubarwienia ciała wraz z wiekiem pająka ulega zmianie i w późnym wieku staje się jednolicie ciemno-brązowe/czarne.

Przedstawiciele gatunku Lyrognathus giannisposatoi nie posiadają zbyt wielu włosków na ciele, co nadaje im aksamitny wygląd. Ciekawą cechą u opisywanego gatunku jest silnie owłosiona ostatnia, tylna para odnóży, co sprawia że wyglądają na bardziej masywne niż są w rzeczywistości.

Samice dorastają do wielkości 13–14 cm rozstawu nóg i około 4-5 cm długości ciała. Samce są mniejsze, chociaż ich gabaryt jest uzależniony od warunków hodowlanych i ilości przyjmowanego pokarmu. Zdarza się, że samce są takiej samej wielkości jak samice.

Długość życia

Długość ich życia zależna jest od płci oraz od warunków, w jakich są trzymane. Samice mogą dożywać do 15 lat. Samce około 2–3 lata, a po ostatniej wylince tylko kilka miesięcy.

Występowanie i biotop

Lyrognathus giannisposatoi na wolności występuje w Azji, w Indonezji na wyspie Sumatra. Ptasznik ten zamieszkuje lasy tropikalne oraz wilgotne tereny w pobliżu rzeki Mesuji.

Cechy szczególne i ciekawostki

Lyrognathus giannisposatoi toleruje dużą różnicę temperatur. W nocy może ona spaść nawet do 18’C zaś w dzień osiągnąć 30’C. W naturze znajdowany jest w wykopanych przez siebie gniazdach w formie tuneli – jest typowym gatunkiem podziemnym. Lyrognathus giannisposatoi nie cechuje się dużą agresywnością. W sytuacji zagrożenia ptasznik woli uciec do nory, atakuje w ostateczności. Jest bardzo szybki, a jego jad jest silny. Z tego powodu nie nadaje się dla początkujących hobbystów. Nie posiada włosków parzących.

Terrarium

Optymalne terrarium dla tego gatunku powinno mieć wymiary 15x25x30 cm (długość x szerokość x wysokość), otwierane od góry (pokrywka) ze względu na ilość ziemi, jakiej potrzebuje do wykopania gniazda.  Można także zastosować terraria o mniejszej wysokości (np. 20 cm), otwierane w formie gilotyny, jednakże należy wtedy zapewnić pająkowi schronienie np. z tuby korkowej położonej na płasko lub innego elementu dekoracji, który posłuży za norę.

Odpowiednim podłożem będzie włókno kokosowe lub inny substrat, który utrzyma właściwy  poziom wilgotności (75–85%). Warstwa podłoża powinna zajmować około 15–20 cm. W terrarium możemy umieścić miskę z wodą wypełnioną małymi kamykami, które uchronią owady karmowe przed utopieniem. Ptaszniki rzadko piją z misek, jednakże, gdy nie spryskujemy ścianek terrarium, a podlewamy podłoże dla utrzymania wilgotności, alternatywą dla pająka będzie pojemnik z wodą.

Młode osobniki powinny być trzymane w dopasowanych do ich rozmiarów pojemnikach, np. kliszówkach czy sosjerkach. Optymalnym pojemnikiem jest ten, który zapewni wielokrotność wielkości pająka w powierzchni poziomej. Dla przykładu – jeżeli pająk stojąc na płaskiej powierzchni, zajmuje 1 × 1 cm, pojemnik powinien być rozmiaru minimum 3 × 3 cm. Wysokość pojemnika powinna być mniejsza od jego szerokości. Terrarium zwiększamy wraz ze wzrostem pająka.

Temperatura i wilgotność

Temperatury panujące na terenie, gdzie występuje Lyrognathus giannisposatoi, w zależności od pory roku, wahają się w dzień od 23˚C do 27˚C ze spadkami nocnymi w granicach 18˚C–22˚C. Wilgotność należy zapewnić na poziomie około 75–85%.

Dymorfizm płciowy

Samice gatunku Lyrognathus giannisposatoi po osiągnięciu dojrzałości nie są dużo masywniejsze od samców. Często się zdarza, że samiec jest tej samej wielkości co samica. U samca po ostatniej wylince, pojawiają się narządy kopulacyjne na końcach nogogłaszczek – bulbusy. Praktycznie nie ma różnic w ubarwieniu przed osiągnięciem dojrzałości. Po ostatniej wylince samiec jednak staje się równomiernie brązowy. Płeć można rozpoznać po budowie płytki płciowej, poprzez penetrację miękką pęsetą szczeliny płciowej. Najpewniejszą metodą jest jednak sprawdzanie prawidłowo rozłożonej wylinki.

Rozmnażanie Lyrognathus giannisposatoi

Do kopulacji potrzebujemy dorosłych osobników. Samica powinna mierzyć ok. 4 cm długości ciała (dc), mierząc ciało zaraz po wylince, a przed rozkarmeniem. Nie dopuszczamy zbyt małych samic, ponieważ duży wysiłek przy tworzeniu kokonu i opiece nad nim może doprowadzić nawet do przedwczesnej śmierci samicy.

Napełnionego samca dopuszczamy do partnerki w jej terrarium. Samiec będzie zachęcał samicę stukaniem w podłoże, by ta opuściła norę i wyszła na powierzchnię. Samicę trzeba dobrze nakarmić, by nie przejawiała dużej agresji w stosunku do samca. Zaloty mogą potrwać dłuższą chwilę, a sam proces kopulacji trwa długo – od kilku do kilkudziesięciu minut. Po całym akcie samiec będzie chciał szybko uciec, by nie być zjedzonym – trzeba zapewnić mu drogę ucieczki. Często zdarza się, że samice zjadają samce. Jest to spowodowane tym, że w chwilach niedoboru pokarmu w naturze to samiec jest gwarancją na rozwój jaj i przedłużenie gatunku – nie tylko poprzez przekazanie nasienia, ale także zapewnienie wartości odżywczych samicy.

Po udanej kopulacji przez pierwsze kilka tygodni obficie karmimy przyszłą matkę, by zapewnić jej materiał do wyprodukowania jaj. W terrarium musimy utrzymać temperaturę na poziomie 25˚C–27˚C oraz wilgotność na poziomie minimum 80 %. Kokon sporządzany jest w formie kuli, którą samica opiekuje się przez czas rozwoju potomstwa.

Po około 3–4 tygodniach w środku pojawiają się nimfy stadium pierwszego (N1). Staramy się jednak zostawić kokon pod opieką samicy do 5 tygodnia. Opieka nad N1 może przysporzyć kłopotów i sprawić, że stracimy sporo przyszłego przychówku. Po tym okresie możemy odebrać kokon. Nimfy stadium drugiego (N2) mogą się pojawić po 5–6 tygodniach od wylania jaj. Maluszki przechodzą na L1 (linienie pierwsze) po około 2–2,5 miesiąca od złożenia kokonu, w którym może znajdować się od 100 do 300 osobników.