Psalmopoeus irminia

Psalmopoeus irminia

Psalmopoeus irminia to gatunek opisany w 1994 roku przez Saagera.

Nazewnictwo

Nazwa polska: Ptasznik wenezuelski
Nazwa angielska: Suntiger tarantula
Synonimy: brak

Psalmopoeus irminia

Wygląd i rozmiary

Psalmopoeus irminia to pająk średniej wielkości, jeden z najpopularniejszych pająków występujących w hodowlach. Karapaks dorosłego osobnika jest aksamitnie czarny. Wraz ze zbliżającym się procesem linienia kolor ten może zmieniać się na brązowy. Odwłok, także czarny, posiada pomarańczowy wzór w formie szachownicy. Czarne odnóża zakończone są stopami z charakterystycznym dla tego gatunku jaskrawopomarańczowymi wzorami.

Maluchy w stadium L1 (około 1 cm w rozstawie odnóży) są ubarwione podobnie do osobników dorosłych. Jedyną różnicą jest jasnoróżowy/beżowy karapaks. Po około 5-6 wylince wygląd maluchów staje się wierną kopią ubarwienia dorosłego osobnika płci żeńskiej.

Psalmopoeus irminia to gatunek, który powiększa swoje gabaryty równomiernie. Nie występuje tu typowy dla gatunków naziemnych z Ameryki Południowej skok przy wielkości 6-7 wylinki. Pająki rosną bardzo szybko.

Samice dorastają do wielkości 12-14 cm rozstawu nóg i około 5,5-6 cm długości ciała. Samce są sporo mniejsze, chociaż ich gabaryty są uzależnione od warunków hodowlanych i ilości przyjmowanego pokarmu.

Długość życia Psalmopoeus irminia

Długość ich życia zależna jest od płci oraz od warunków, w jakich są trzymane. Samice mogą dożywać do 15 lat. Samce około 2-3 lata, a po ostatniej wylince najczęściej tylko kilka miesięcy.

Występowanie i biotop

Psalmopoeus irminia na wolności występuje w lasach deszczowych Ameryki Południowej, w Wenezueli i Gujanie.

Cechy szczególne i ciekawostki

Psalmopoeus irminia to gatunek nadrzewny, w naturze znajdowany w pęknięciach kory i w dziuplach drzew. Jest dosyć agresywnym i bardzo szybkim ptasznikiem. Potrafi skakać na krótkie odległości. Przedstawiciele gatunku P. irminia nie wytwarzają dużej ilości pajęczyny.

Ich charakter i temperament zmienia się wraz z wiekiem. Młody pająk woli uciec niż atakować, natomiast duzi przedstawiciele gatunku bardzo często przybierają postawę agresywną i atakują, próbując ukąsić przeciwnika.

Jad Ptasznika wenezuelskiego jest dość słaby, porównywalny z siłą jadu pszczoły. Psalmopoeus irminia nie nadaje się dla początkujących hobbystów. Dedykowany jest osobom, które miały już kontakt z ptasznikami. Gatunek ten polecany jest na jednego z pierwszych ptaszników typu nadrzewnego.

Jako karma najlepiej sprawdzą się owady szybko biegające, np. karaczan turecki czy świerszcz. Larwą mącznika także nie pogardzi, jednak trzeba obserwować czy podany pokarm zostanie upolowany. Jeśli ptasznikowi nie uda się tego zrobić, larwę należy usunąć z jego pojemnika.

Znane są przypadki zmiany wzoru na odwłoku u Psalmopoeus irminia. Powodem może być uwarunkowanie genetyczne lub pojedyncza mutacja.

Terrarium dla Psalmopoeus irminia

Optymalne terrarium dla tego gatunku powinno mieć wymiary 20x20x30 cm (długość x szerokość x wysokość). Najlepiej jeśli będzie otwierane w formie gilotyny, której pająk nie może sam otworzyć. Możemy zastosować terrarium o innych wymiarach, ale wysokość powinna mieć co najmniej 30 cm.

Jako podłoże dobrze sprawdzi się włókno kokosowe. Utrzymanie wilgotności zapewni większa warstwa ziemi – powinna ona zajmować około 1/4 wysokości terrarium. W szkle powinniśmy umieścić schronienie, np. z dużej tuby korkowej ustawionej pionowo. Ptaszniki rzadko piją z misek, jednak gdy nie spryskujemy ścianek terrarium, a podlewamy podłoże dla utrzymania wilgotności, alternatywą dla pająka będzie pojemnik z wodą.

Młode osobniki powinny być trzymane w dopasowanych do ich rozmiarów pojemnikach. Ze względu na rozmiary osobników L1 i tryb ich życia, sosjerki lub pojemniki na mocz będą najodpowiedniejsze. Pudełko dla młodych osobników wymaga właściwego przygotowania. W środku umieszczamy element dekoracji, najlepiej taki, który nie będzie pleśniał – sztuczną roślinkę lub skrawek tuby korkowej. Maluchy zazwyczaj tworzą gniazdo pod wieczkiem pudełka, dlatego najlepiej, gdy będzie ono przezroczyste. Bardzo często zdarza się, że młode P. irminia zakopują się w ziemi.

Optymalnym pojemnikiem jest ten, który zapewni wielokrotność wielkości pająka w powierzchni poziomej. Dla przykładu – jeżeli pająk stojąc na płaskiej powierzchni zajmuje 1 × 1 cm, pojemnik powinien być rozmiaru minimum 3 × 3 cm. Wysokość pojemnika musi być większa od jego szerokości. Terrarium zwiększamy wraz ze wzrostem pająka.

Temperatura i wilgotność

Temperatury panujące na terenie, gdzie występuje Psalmopoeus irminia, w zależności od pory roku, wahają się w dzień od 25˚C do 28˚C ze spadkami nocnymi w granicach 20˚C-22˚C. Wilgotność należy zapewnić na poziomie około 70-75%. Gatunek ten nie lubi przesuszeń podłoża.

Dymorfizm płciowy

Samice Psalmopoeus irminia po osiągnięciu dojrzałości (przy 4-4,5 cm ciała) nie są dużo większe od samców. U męskiego przedstawiciela gatunku po ostatniej wylince pojawiają się narządy kopulacyjne na końcach nogogłaszczek – bulbusy. Samce posiadają też haki na goleniach.

Praktycznie nie ma różnic w ubarwieniu do dorosłości pająków. Samce po osiągnięciu dojrzałości płciowej zmieniają swój wygląd diametralnie. Ich ciało pokrywa się bardzo dużą ilością włosów, a kolor zmienia się na szary.

Płeć można rozpoznać po budowie płytki płciowej, poprzez penetrację miękką pęsetą szczeliny płciowej. Najpewniejszą metodą jest jednak sprawdzanie prawidłowo rozłożonej wylinki.

Rozmnażanie Psalmopoeus irminia

Do kopulacji potrzebujemy dorosłych osobników. Samica powinna mierzyć minimum 4,5 cm długości ciała (dc), mierząc ciało zaraz po wylince, a przed rozkarmeniem. Nie dopuszczamy zbyt małych samic, ponieważ duży wysiłek przy tworzeniu kokonu i opiece nad nim może doprowadzić nawet do przedwczesnej śmierci samicy. Napełnionego samca dopuszczamy do partnerki w jej terrarium. Samice nie przejawiają dużej agresji w stosunku do płci przeciwnej. Jednak dobrze jest nakarmić samicę, by nie pokusiła się o łatwy posiłek. Zaloty mogą potrwać dłuższą chwilę, a sam proces kopulacji trwa od kilkunastu sekund do kilku minut. Po całym akcie samiec będzie chciał szybko uciec, żeby nie zostać zaatakowanym – trzeba zapewnić mu drogę ucieczki.

Po udanej kopulacji, przez pierwsze kilka tygodni obficie karmimy przyszłą matkę, by zapewnić jej materiał do wyprodukowania jaj. W terrarium musimy utrzymać optymalną temperaturę 25˚C-28˚C i wilgotność na poziomie 70-75%.

Samica sporządza kokon w formie luźnej kuli, którą opiekuje się przez czas rozwoju potomstwa. Nie odbieramy kokonu przed 3 tygodniem ze względu na to, że nimfy stadium pierwszego (N1) pojawiają się po około 3-4 tygodniach.

Opieka nad N1 może przysporzyć kłopotów i sprawić, że stracimy sporo przyszłego przychówku. Położenie maluchów na mokrym podłożu może spowodować rozwój pleśni i śmierć młodych pajączków.

Nimfy stadium drugiego (N2) mogą się pojawić po 5-6 tygodniach od wylania jaj. Maluszki przechodzą na L1 (linienie pierwsze) nawet po 2 miesiącach od złożenia kokonu. W kokonie może znajdować się około 200 osobników.

Cechą szczególną Psalmopoeus irminia jest robienie dwóch, a nawet trzech kokonów po jednej kopulacji. Z każdym kolejnym kokonem liczba maluchów znajdujących się w nim maleje.

Opis gatunkowy Psalmopoeus irminia
Mariusz Arent

Hodowca ptaszników od 2007 roku. Dzieli się wiedzą zbudowaną na wieloletnim doświadczeniu.

Właściciel hodowli

Hodowca ptaszników od 2007 roku. Dzieli się wiedzą zbudowaną na wieloletnim doświadczeniu.

Dodaj komentarz

Koszyk